شرنگیات ۶۵
دکتر مقصود فراستخواه در نشستی به کتابی از لیوتار و سخنانی از او درباره دانش و دانشگاه اشاره کرد که :
در کتاب «شرایط مابعد مدرن» که در سال ۱۳۵۸ شمسی منتشر شده لیوتار هشدار داده که چگونه دانش به خرید و فروش تقلیل یافته و تبدیل به امر کالایی شده است. مبادله ابزاری در دانش نفوذ پیدا کرده و ارزش‌های مبادله‌ای بازار بر دانش مسلط شده است. ما کتاب تولید می‌کنیم که بفروشیم. مقاله می‌نویسیم که ارتقا پیدا کنیم. مدرک می‌گیریم که ارتقای شغلی پیدا کنیم ….. باید با استرس از این مشکل یاد کنیم و آن این است که دانش دیگر در نهایت برای خودش نیست.
امرزوه که هم در حال تحصیل علم و تدریس آن تواماً در دانشگاه مشغولم به این کلام نغز بیشتر پی برده ام و به نظر می رسد دستاورد توسعه بدون پشتوانه فرهنگی و اجتماعی و استمرار توسعه آمرانه نتیجه اش می شود اینکه علم سازوکاری بشود برای بنگاه‌داری دانشگاهی و کالایی شدن دانش و پولی شدن فضای علمی ما و سیطره بی اخلاقی علمی.
این است که در بازار مکاره ، فروشنده ، مدرک ، نمره، مقاله ، پایان نامه ، رساله ، نشریه ، رویداد و … می ریزد وسط دایره و چوب بی اخلاقی می زند که ای بُدو حراج شد …..
پ.ن : نمی دانم خوب است یا بد ، اما عصرحاضر ما بیش از آنکه ماکس پلانک ، شرودینگر،انیشتن ،کوری و … داشته باشد بیزینس من های اقتصادی داریم: فورد ،گیتس ، جابز، لری پیج ،سرگئی برین ، مایکل دل و …