شرنگیات ۷۰
به مناسبت ایام سوگواری حسینی، به بررسی قرائت حکام رسوای سلسله اموی از شریعت اسلام می پردازیم که در دو رکن خلاصه می شود و بدعتی بوده است که آن را شریعه الشعیر باید نامید :
شریعتی است بر پایه شعیر
اول شعیر و دوم شعیر . شعیر اول که همان به معنای جو است و وعده ی شعیر( اشاره به وعده خلافت ری به عمربن سعد برای کشتن امام حسین (ع) و یاران باوفایشان)و راهکار تطمیع است و مَخلَصش زر و زور
شعیر دوم به معنای آن جویی است که در اسلام حرام است و امویه در لوای اسلام به فعل آن مشغول بودند(بقول حضرت حافظ : پدرم روضه رضوان به دو گندم بفروخت *** من چرا ملک جهان را به جوی نفروشم) و مردم را به فریب مشغول ساخته بودند و مَخلَصش تزویر
فرق است بین شریعت شرافت ، شهامت و شهادت و شریعت شعار و شعیر و شقاوت
بارالهی شعور فهم این فرق را به حق این رهروان راهت به همه ما عطا کن