آخرین تلخنگاره با عنوان شرنگیات  را درسال 92 با  سرآغازی تلنگرانه آغاز می کنم که :

الا ای پارسی های عزیز ، دعایی کنیم که از ته قلب بخواهیم نه از عادت

معمای ” حول ” حل نمی شود ! تا ما ، به تجربه پسین خود ، چه خوب و چه بد ، ننماییم آینده گرانه ای عودت

هر سال حول حالنا می خوانیم ، خدایا دگرگون نما :

• بینش ( خودمان / هم نوعان / جامعه/محیط زیست و جهان هستی)
• رفتار ( خودمان / خانواده مان/ هم نوعان / جامعه/محیط زیست و جهان هستی)
• حال خودمان را ( مثبت یا منفی اندیشیدن/ سلامتی جسم و روان و ….)

و بعد نه می خواهیم و نه اراده می کنیم که دگرگونی را بپذیریم و البته برخی دگرگونی ها…. دگرگون نخواهد شد ؛ دعای جبران خلیل جبران دعای خوبی برای تغییرخواهان است

“خدايا به من دليری ده تا تغيير دهم آنچه را که می توانم تغيير دهم ، آرامش ده تا بپذيرم آنچه را که نمی‏توانم تغيير دهم ،بينش ده تا تفاوت اين دو را بدانم ، و فهم ده تا متوقع نباشم دنيا و مردم آن مطابق ميل من رفتار کنند.”

“حول” بدون خواستن فقط لقلقه عادت است. خدایا اراده کرده ایم و خود خواسته ایم و تا آخرش ، با همه هزینه هایش پا پس نمی کشیم :

حَوِّلْ حَالَنَا إِلَی أَحْسَنِ الْحَالِ